Rok ważnych dat dla Piasków
W 2015 roku mija 240 lat od podpisania przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywileju lokacyjnego dla miasta prywatnego o nazwie Piaseczna Góra, 70 lat od wyzwolenia Piasków i 25 lat od utworzenia samorządu Gminy Piaski. Z tej okazji w maju zaplanowano uroczystości jubileuszowe.
15 stycznia mija 240 lat od podpisania przywileju lokacyjnego
Nazwa Piasecznej Góry swoim rodowodem sięga XVII wieku . Nieurodzajna i nienadająca się pod uprawę gleba spowodowała, że przyjęła się do tego obszaru nazwa na piasku. Teren, na którym powstała Piaseczna Góra, od wieków średnich był własnością dziedziców dóbr rycerskich Strzelce Wielkie. Mało nadający się pod uprawę grunt, nie przynosił właścicielom zysku i nie było też chętnych do osiedlenia na jałowej ziemi. Przełomowym okresem dla osadnictwa były lata siedemdziesiąte XVIII wieku , więc czasy panowania króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W Wielkopolsce nastąpiły wówczas liczne lokacje miejskie m.in. Ostrowa (1713); Zaniemyśla (1742); Żydowa(1752).Wpłynęło na to kilka czynników, przede wszystkim procesy migracyjne do Wielkopolski ludności rzemieślniczej Śląska i Brandenburgii. Kolejnym czynnikiem była narastająca kontrreformacja powodująca masowe ucieczki (głównie z pobliskiego Śląska), ludności protestanckiej - niemieckiej . Właściciele ziemscy przyjmując w swoich dobrach wykwalifikowanych rzemieślników, mieli na względzie przede wszystkim korzyści materialne, które można było uzyskać dzięki założeniu miasta. Kasztelan Koszutski właściciel dóbr smogorzewskich i wielkostrzeleckich starał się uzyskać przywilej lokacyjnego dla Góry Piasecznej. Kasztelan podjął w 1773 roku zamiar zbudowania miasta na piaszczystych nieużytkach . Piaseczna Góra, czyli późniejsze Piaski powstały z ambicji właściciela tego terenu. W 1774 roku Karol Koszutski poczynił w kancelarii królewskiej starania o uzyskanie zgody na lokacje przyszłego miasta. 15. 01. 1775 roku król Stanisław August Poniatowski podpisał przywilej lokacyjny dla miasta prywatnego o nazwie Piaseczna Góra.
Po uzyskaniu zgody królewskiej Koszutski nadał osadzie 6.05.1775. ordynację miejską . Regulowała ona sytuacje prawną mieszkańców, sposoby wyboru władz miejskich i starszych cechowych , tekst przysięgi obowiązującej burmistrza, wójta, radców i ławników, wysokość podatków oraz sprawowanie sądownictwa. Równocześnie z ordynacją miejską Karol Koszutski nadał Piasecznej Górze herb. Przedstawił on na białym tle czerwonego jelenia , skaczącego przez piaskowa górę i dwie po jej bokach zielone wysmukłe topole.
70 lat od wyzwolenia Piasków
Z chwilą wybuchu wojny ludność cywilna wpadła w paniką i opuszczając swoje domy oraz gospodarstwa uciekała na wschód. Tłumy uchodźców tarasowały drogi, utrudniając odwrót wojsku. Narażeni też byli na bombardowania lotnicze i nękani przez dywersantów. Podobnie było w gminie Piaski, wkrótce jednak ich mieszkańcy, powrócili w rodzinne strony.
Do 6 września Piaski i okolica zajęte zostały przez wojska hitlerowskie. Rozpoczęły się pierwsze trudne dni wieloletniej okupacji. Niemcy rozpoczęli organizowani swojej administracji i policji. W Piaskach utworzono posterunek policji ochronnej. Wkrótce zamknięto szkoły i kościoły, wprowadzono godzinę policyjną i obowiązek zdania wszelkiej broni i aparatów radiowych. Piaski podobnie jak inne miejscowości, otrzymały niemieckie nazwy. Na mapach ponownie pojawił się pruski Sandberg. Pierwszą ofiarą hitlerowców w Piaskach był 21 letni pomocnik gajowego Władysław Kasprzak z Michałowa. Rozstrzelany został 12 września za posiadanie broni myśliwskiej, znalezionej u niego podczas rewizji domowej. 19 października 1939r. w Gostyniu i najbliższej okolicy nastąpiły masowe aresztowania Polaków, głownie byłych powstańców wielkopolskich oraz działaczy politycznych i kulturalnych. Zatrzymanych uwięziono w piwnicach gostyńskiego ratusza. W godzinach rannych odbyło się posiedzenie sądu doraźnego, podczas którego ogłoszono wyroki śmierci dla 30 osób. Egzekucję rozpoczęto o godzinie dziesiątej rano. Rozstrzeliwano dziesiątkami, a zwłoki pochowano we wspólnej mogile. Pośród zamordowanych było pięciu mieszkańców Piasków. W powiecie gostyńskim pierwszą falę wysiedleń rozpoczęto od 4 grudnia 1939 roku. Przez trzy dni dowożono do punktu zbornego w klasztorze księży filipinów setki osób, w tym z gminy Piaski. W pierwszej kolejności deportowano rodziny rozstrzelanych na gostyńskim rynku. W sumie z obwodu piaskowskiego wysiedlono i wywieziono do Generalnego Gubernatorstwa ponad trzysta rodzin, konfiskując ich mienie. W ich miejsce sprowadzono niemieckich kolonistów przydzielając im polskie gospodarstwa. Przez cały okres okupacji wywożono Polaków na przymusowe roboty w głąb Niemiec, zmuszając do niewolniczej pracy w rolnictwie i przemyśle zbrojeniowym. Do więzień i obozów koncentracyjnych trafiło wielu gostynian za uczestnictwo w ruchu oporu i inne nielegalne przewinienia. Już w pierwszych dniach okupacji piaskowianin mjr Marcin Talarczak podjął próbę odtworzenia ogniw sieci Dywersji Pozafrontowej. Niestety już 18 października został aresztowany. Z braku dowodów działalności konspiracyjnej po dwóch dniach został zwolniony. Wkrótce 8 grudnia rodzina Talarczaka została wysiedlona do Generalnego Gubernatorstwa w okolice Rawy Mazowieckiej. W Piaskach i okolicy nie było warunków do pracy konspiracyjnej. Polegała ona na dobrym sabotażu, rozpowszechnianiu nielegalnej literatury i informacji o sytuacji na froncie. W latach 1943-1944 w Piaskach znajdował się niewielki obóz dla jeńców radzieckich. Mieścił się w barakach przy stacji kolejowej. Jeńców zatrudniono do budowy bocznicy kolejowej, magazynów wojskowych oraz drogi wiodącej do leśniczówki. Po połowie stycznia 1945 roku rozpoczęła się wielka ucieczka Niemców z całym dobytkiem na zachód w kierunku Leszna. 19 stycznia wyruszyła na zachód kolumna ponad dwunastu wozów konnych, chroniona przez uzbrojoną i umundurowaną eskortę. Wycofując się Niemcy podpalali ważniejsze obiekty, w tym magazyny wojskowe w Piaskach. Powiat gostyński wyzwolony został 27 stycznia 1945 roku przez oddziały I Frontu Ukraińskiego i I Frontu Białoruskiego.
25 lat samorządu
27 maja 1990 roku odbyły się pierwsze wybory do samorządu terytorialnego w Polsce. Pierwsza radę Gminy Piaski tworzyli: Stanisław Małecki, Jan Nawrot, Irena Różalska, Tadeusz Filipiak, Bronisław Kramarczyk, Jan Nowak, Jan Majchrzak, Ignacy Urbaniak, Henryk Bogusz, Jan Kaczmarek, Tadeusz Chmura, Bernard Kaliszan, Władysław Polaszek, Henryk Baszyński, Wojciech Nowak, Maciej Kowalczyk, Stefan Szperlik, Jan Pietraszewski, Jan Niedziela. Rozpoczynając swą działalność Samorząd Gminy przejął na swe barki 600 milionowe gminne zadłużenie, które zostało spłacone na początku kadencji. W ciągu trwania pierwszej kadencji m. in. rozpoczęto budowę nowej szkoły, dokonano telefonizacji, rozpoczęto gazyfikacje, rozpoczęto starania o budowę nowego wysypiska odpadów komunalnych w Smogorzewie, utworzono Gminna Spółkę Melioracyjną, przejęto hydrofornie.
/część historyczną opracowano na podstawie książki "Zarys dziejów Piasków" autorstwa Piotra Bauera i Stefana Jankowiaka, informacje na temat kadencji Rady Gminy Piaski 1990 - 1994 opracowano na podstawie folderu podsumowującego tę kadencję/
